Stambay

Umaga’y sadyang nasisira
Sa mga taong walang magawa
Mata’y inaantok sa kalye nagmumukmok
Sila’y mga stambay na walang magawa sa buhay.
Stambay ang siyang nagkalat sa lahat ng barangay.
Bakit nga ba sila’y pinanganak?
Na walang magawa sa buhay.

Magulang ang naghirap upang sila’y mabuhay
Anak na sumusuway na siyang pawang stambay.
Buhay ay sadyang kayhirap;
Ngunit pawang sa mga stambay ay masarap.

Bakit nauso pa ang stambay?
Mga taong naghihintay ng wala.
Mga taong naghahanap ng away;
Mga taong walang kamalay-malay sa takbo ng buhay.

Mga stambay na sadyang kaawa-awa;
Tatanda na walang mapapala ;
Stambay ang siyang dahilan;
Kaya’t tayo’y nahihirapan sa pagsulong ng buhay.